روابط ساختاری بین مدیریت کیفیت جامع و چابکی سازمانی با نقش میانجی یادگیری سازمانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مدیریت کیفیت جامع بر چابکی سازمانی از طریق متغیر میانجی یادگیری سازمانی بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را 290 نفر از مدیران شرکت های کوچک و متوسط شهرک صنعتی مبارکه تشکیل می دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان و به روش تصادفی ساده، 165 نفر تعیین گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های چابکی سازمانی شریفی و ژانگ(1999)، مدیریت کیفیت جامع وانیچ چینچای و ایگل(2011) و یادگیری سازمانی نیفه(2001) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از روایی محتوایی و روایی سازه تأیید شد و پایایی آن ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 822/0، 756/0 و 795/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها، از مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار SMART-PLS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که مدیریت کیفیت جامع بر چابکی و یادگیری سازمانی تأثیر مستقیم و معناداری دارد. همچنین یافته ها نشان داد که تأثیر یادگیری سازمانی بر چابکی سازمانی مثبت و معنادار می باشد. علاوه بر این، یافته ها حاکی از آن است که مدیریت کیفیت جامع بر چابکی سازمانی از طریق متغیر میانجی یادگیری سازمانی تأثیرگذار است. با توجه به نتایج بدست آمده، مدیریت کیفیت جامع و یادگیری سازمانی می توانند در جهت ایجاد و بهبود چابکی در شرکت های کوچک و متوسط موثر واقع شوند.